நட்பு - கவிதை

கொட்டும் மழையிலும்
கையில் குடையுடன்
கை கோர்த்து ஒன்றாக
நனைந்திருந்தோம்
எங்கள் நட்பு என்னும்
பிணைப்பில்....

காலை விடிவதெல்லாம்
நண்பர்களுக்காகவே என்று
காலையில் கூடி
கதையளந்தோம்
மணிக் கணக்கில்

சில்லறைகள் சேர்த்து
ஒரு கொக்ககோலாவில்
பல ஸ்ட்ரோ வைத்து
உறிஞ்சியது ஒரு காலம்

எங்கள் பாடசாலை
முடியுமுன்னே நண்பர்களுடன்
பெண்கள் பாடசாலை
வாசலில் நின்று
"மச்சான் அவ என் ஆளுடா"
என்று கூறி மகிழ்ந்திருந்தோம்
நட்பினால்....

இரவில்
நண்பர்களை பிரியவேண்டும்
என்று வருந்தும் நம் மனதில்
நீண்ட ஒரு விடியாத இரவாக
வந்தது எங்கள் கல்லுரி நாட்களின்
முடிவு....

வசந்த காலத்து மலர்களாக
பூத்து குலுங்கிய எங்கள் வாழ்க்கை
இன்று
இலையுதிர் காலத்து சருகுகள்
போல் பல திசைகளில்
அடிபட்டு போய் விட்டோம்

குறுகிய உலகம்
இன்று பரந்துவிட்டது
அவன் அமெரிக்காவில்,
இவன் இங்கிலாந்தில்,
நான் ஆஸ்திரேலியாவில்,
எவன் தாய்நாட்டில்...?
என்று போய்விட்டது

நண்பர்களின் தூரம்
பலவாயிரம் மைல்களாக
இருந்தாலும்
எங்கள் நட்புக்கு
இடைவெளி என்பதில்லை.
இருண்ட எங்கள்
இரவுக்கு விடியல் நிச்சயமே....